بعضی وقتا همین که شروع به نوشتن میکنم کلی فکر و مطلب برای نوشتن یکدفعه میریزن سرم

بعضی وقتا هم برعکس! تا یه میام یه چیزایی که تو ذهنم هست بنویسم یکدفعه همه چیز از ذهنم پاک میشه!

الان هم یکی از اون موارد دومه! همه چیز پرید از ذهنم!

امروز داشتم نوشته هام رو میخوندم عکس العمل ها رو هم میخوندم دیدم انگار کم کم دارم از اون هدفی که داشتم تو شروع نوشتنام دور میشم! اولش قرار بود اینجا هرجوری میخوام بنویسم ولی الان که میبینم ناخداگاه دارم از اون مسیر خارج میشم! چرا؟؟؟؟

از این به بعد اینجا فقط برای خودم مینویسم! فکر نمیکنم لازم باشه برای این کارم توضیح به کسی بدم!

این روزا هر موقع بیرون میرم توی شهر پر شده از تبلیغات انتخاباتی:

اصول گرایان و اصلاح طلبان و جبهه متحد اصولگرایان و خانه کارگر و ... و خیلی افراد هم که شدن کاندیدای منفرد!

به نظر من توی این کارها فقط تنها چیزی که اتفاق میفته بازی ها سیاسیه! اما واقعا شان مردم ایران انقدر هست که دست خوش بازی سیاسی احزاب مختلف بشن؟؟؟

پ.ن 1 : امروز به ناچار با یکی دیگه از دوستای خوبم برای همیشه خداحافظی کردم! (سفر بخیر)

پ.ن 2 : این چند روز دنبال یکی هستم که باهام رو راست باشه ولی هرچی میگردم پیدا نمیشه! یعنی اینقدر دروغ مفیده؟؟؟

پ.ن 3 : یعنی حتی یه نگاه به نوشته هام انداختن اینقدر سخته که بعضی دوستان (حتی شما دوست عزیز!)‏ بدون خوندن فقط کامنت میذاری به منم سر بزن؟؟؟ از این به بعد به کامنت های بی ربط به موضوع نوشته هیچ جوابی نمیدم!

به امید دیدار

خدانگهدار...

نوشته های دیگران ()